İkizler bebeği böyle oluyor sanırım

Emzik denemeleri Eskişehir ve dönüşte Ankara'da da devam etti. Her marka, her model aldım. Silkonu, kauçuğu, damaklısı, damaksızı... Hatta bakkal emziği bile aldım. Ben verdim o diliyle fırlattı. Bir gün Eskişehir'deyken akşam üstü bir alışverş merkezine gittik. Genelde Nilsu'yla çıktığımız gezintiler onun huysuzluğu yüzünden çok kısa sürüyordu. Henüz 2 aylık olmamıştı. Mızmızlanmaya başlayınca bir kez daha denedim. Garip bir şekilde bu kez itmedi. "Tamam" dedik "Bu iş bitti". Ertesi gün de aynı iştahla aldı ama sonraki gün sanki bu iki gün hiç yaşanmamış gibi yeniden reddetti. Naptıysak bir daha almadı. Tabii benim için inanılmaz hayal kırıklığı oldu. Oysa o iki gün ne kadar rahat etmiştim.

Gümüldür'e dedesiyle birlikte arabayla gitmiştik. Dönüşte uçakla döneriz diye kendi arabamızı Ankara'da bırakmıştık. İzmir'den tam uçağa bindiğimizde korktuğum başıma geldi. Ben olasılıkları düşünerek cam kenarına otumuştum. Yanımıza bir de battaniye almıştık. Huysuzlanınca battaniyeyle kapatıp emzirecektim. Uçak tam olarak kalkıncaya kadar bebek kemeri ile bana bağlı olası gerekiyordu ve o süre boyunca emzirmem mümkün değildi. Ama Nilsu sabredemedi. Daha uçak hareket bile etmeden çığlık çığlığa ağlamaya başladı. Bir türlü sakinleştiremedim. Herkes bize bakıyordu. Ne olur ne olmaz diyerek yanımda bir emzik bulunduruyordum. Zar zor çantadan çıkardım. Tabii her zamanki gibi itti. Israrla ağzında tuttum. Ben ısrar ettikçe o daha çok ağladı. Sonra yine garip şekilde cok cok çekmeye başladı. Tüm yolculuk boyunca ve hava alanından eve gelinceye kadar inanılmaz bir keyifle emdi. Gece memesiyle uyudu. Bu kez 3 gün devam etti. 3 günün sonunda bir kez daha öğürerek itmeye başladı. Bir ay sonra yeniden hayal kırıklığı yaşamıştım işte...

Nilsu bu! İkizler burcunun özelliği mi, yoksa benim kızıma has bir davranış mı bilinmez. Ama bildiğim bir şey var Nilsu her zaman şaşırtabilir... Yine de elimde emziğiyle çekilmiş bir kaç resim kaldı.