Gel gitler...

Birleşmiş Milletler, dünya nüfusunun gelişimine yönelik hazırladığı raporda 2050 yılında özellikle Avrupa’da toplam nüfusun üçte birinin 60 yaşın üzerinde olacağını öngörüyor… Bu da tüm dünya ile birlikte Türkiye’yi yeni nüfus politikalarına yönlendiriyor doğal olarak… Çünkü son yıllarda Türkiye de tehlike boyutlarına ulaşmış durumda… Düşününce gerçekten rakamların ne kadar korkutucu boyutta olduğunu görebiliyor insan… Dinamik nüfus kaybı olarak adlandırılan bu durum aslında genç nüfusun omuzlarına yüklenecek ağır yükleri ifade ediyor bir anlamda… Artık bir şey üretemeyecek durumda olan yaşlı nüfusun, mali yükü altında ezilmeye mahkum bir genç nüfus… Yani daha çok çalışıp, daha az kazanmak zorunda kalan bir genç nüfus…

Bizim çocuklarız 2050’de 40’lı yaşlarını sürüyor olacaklar… Tam olarak genç nüfus sayılmasa bile en azından üreten grup içinde olacağını umuyorum… Bir çoğumuz, çocuğumuza daha iyi imkanlar sunmak adına tek çocukta ısrarlı… Kimimiz de bünyesinin ikinci bir çocuğu kaldırıp, kaldıramayacağından emin olamadığı için… Ben kendi adıma iki grup içine de girebilirim… Canımın yarısı olarak nitelediğim bir kardeşe sahip olmanın mutluluğunu hep yaşamış biri olarak, kızımın kardeşsiz büyümesini hiç istememe rağmen yine de çok korkuyorum… Bu korkunun bazen kızıma karşı büyük bir bencillik olduğunu düşünüp cesaret topluyorum sonra… Ve böyle iki nokta arasında gidip gelmeye devam ediyorum… Yani ikinci çocuk fikri benim için henüz rafa kalkmış değil… Kalkar mı, kalkmaz mı şimdilik bilemiyorum ama bildiğim bir şey var ki biz tek çocuk fikrini savuna dururken, çocuklarımızı çok da cazip olmayan bir geleceğin beklediği kesin…