Son günlerde...

Yazacak ne çok şey birikti yine… Bloglarına her gün post giren insanlara özeniyorum… Elbet benim için de o günler gelecek… Yani umarım…

İlk yaş kutlamasının hemen ardından 12. ay kontrolü için doktorumuza gittik. Her şey gayet normal görünüyor… Doktorumuz kilo alımını diğer aylara oranla az buldu. Son üç ayda sadece 400 gram alarak yaklaşık 11 kiloya ulaşmış küçük cimcime… Geçen ay hastalığı boyunca doğru dürüst yiyip içmemişti miniğim… Aslında onun öncesinde başlayan bir iştahsızlık dönemi de var… Nedenini anlamadığım bir şekilde sürekli yemeyi reddediyordu… Ben de nazar değdi diye üzülüyordum kendi kendime… Çok zormuş yemeyen bebek bunu artık iyi biliyorum… Ama inatlaşmanın her şeyi daha kötü yaptığını da öğrendim… Ne zaman ki hasta oldu, acısı yüzünden bir şey yiyemeyecek duruma geldi, ben ancak o zaman rahat bıraktım küçük hanımı… Sonra kendine gelir gelmez toplamaya başladı… Hem minik bedeni, hem iştahı… Tabii bir de iyi tarafından bakmak lazım… Son 3 ayda 400 gram almış bir bebek olarak bile 11 kiloya ulaştıysa vardır her işte bir hayır…

Aşıya hiç olmadığı kadar tepki gösterdi bu kez bicim bücür… Daha önce ağlamazdı bile… Şimdi ağlamak ne kelime… Sakinleştirebilene aşk olsun… Sanırım bilinçlendiğinin net göstergesiydi bu… Doktorumuz 1 yaşla birlikte rutin bir göz muayenesi önerdiğini söyledi… Önümüzdeki günlerde bir de göz için doktora gitmemiz gerekiyor…

Geçtiğimiz cumartesi günü için sevgili Sibel beni telefonla arayarak kendi oyun gurubu ile birkaç annenin daha katılacağı ODTÜ buluşması için davet etti… Tabii sevgili Burcu ve sevgili Sermin’i de unutmamalıyım… Onlar da blog üzerinden yaptıkları davetlerle beni çok sevindirdiler… Biz özel işlerim nedeniyle biraz geç katılabildik… Kalkanlar bile olmuş… Ama ben gittiğimde en az 10 bebek ve anne ordaydı sanırım… Bu kadar kalabalık bir grup beklemediğim için çok şaşırdım… Gerçekten çok keyifliydi… Sibel-Emre, Burcu-Arda, Sermin-Çınar, Banu-Mira, Görkem-Yiğit, Çiğdem-Selin benim zaten bildiğim isimlerdi… Ama buluşmada çok tatlı minikler ile sevgili anneleriyle de tanışmış oldum ilk kez… Gerçi Nilsu kendini doğanın kollarına teslim etme ve güvercinlerin peşinde koşma konusunda o kadar ısrarcıydı ki diğer annelerle çok fazla sohbet etme fırsatı bulamadım…

Bu arada uyku konusu her gün daha kötüye gidiyor. Aradaki bir iki günlük sapmalar dışında sabaha kadar deliksiz uyuyan miniğim, gece boyunca defarlarca uyanıyor… Ve ben, sabahın erken saatlerine doğru iki oda arasında mekik dokumaktan bitap düşüp, maalesef yanıma almak zorunda kalıyorum… Peki uyanmalar bitiyor mu? Hayır! Sadece ben yataktan çıkmadan müdahele edebiliyorum… Ama özellikle dün gece tam bir felaketti… Yarım saatle başlayan uyku aralıkları bir ara 10 dakikada bire düştü… Sanırım tüm gücümle İMDAT diye haykırmak istiyorum…
EK: En önemli şeyi unuttum sanırım... Üst dişleri dörtledik. Altlar henüz 3 ama dördüncüsü yolda... Ve ben ön dişleri takip etmeye çalışırken gözden kaçırmışım... Nasıl atladığımı ben de bilmiyorum ama ilk azımız çıkmış... İkinci ve üçüncü yolda... Uykuyu buna bağlamak istiyorum... Bir nedenim olursa gücüm de olur çünkü...