20 günlükken ilk kez gezmeye çıktık... Küçük cimcime, ben ve anneannesi... Tuhaf arabada ve gezinti sırasında çok sakindi. Hatta neredeyse hep uyudu. Bu duruma alışık olmadığımız için huzursuz olduk. Acaba üşüttük mü, hasta mı, niye kustu gibi düşüncelerle apar topar geri döndük...
Ağlamalar 40 gün boyunca devam etti. Bazen onunla birlikte ben de ağladım... Çaresizlik bir yana 'Hayatım hep böyle mi devam edecek?' demekten kendini alamıyor insan. 40'ı çıkmadan 3 gün önce babannesindeyken hiç susmadan ağlayınca babası apar topar otomatik sallanan beşik almaya karar verdi. Akşam üstü dönüşte bir alışveriş merkezine uğrayıp dünya para bayıldık beşiğe. Nilsu hanımı sallamaktan kollarımız kopmuştu ve tek umudumuz buydu. Bu arada küçük cimcimenin çığlıklarıyla alışveriş merkezini de birbirine kattık.
Ağlamalar 40 gün boyunca devam etti. Bazen onunla birlikte ben de ağladım... Çaresizlik bir yana 'Hayatım hep böyle mi devam edecek?' demekten kendini alamıyor insan. 40'ı çıkmadan 3 gün önce babannesindeyken hiç susmadan ağlayınca babası apar topar otomatik sallanan beşik almaya karar verdi. Akşam üstü dönüşte bir alışveriş merkezine uğrayıp dünya para bayıldık beşiğe. Nilsu hanımı sallamaktan kollarımız kopmuştu ve tek umudumuz buydu. Bu arada küçük cimcimenin çığlıklarıyla alışveriş merkezini de birbirine kattık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder