22 Aralık 2011 Perşembe

Sakin


Büyüyor, farkındayım… Mümkün mü farkında olmamak? Her şekilde hissettiriyor bunu bize… Becerebilirsen görmezden gel…

Bu sebepten mütevellit krizlerimiz de üst sınırda… Zorluyor çoğu zaman… Tamam, benim kızım hiçbir zaman kolay bir çocuk olmadı ama bu aralar durum biraz daha farklı… Deniyor, sınıyor sanki bizi… Daha çok beni aslında…

Bunun dönemsel olduğunu düşündüğümde daha sakin davranabiliyorum… Ama bunun onun mizacı olduğu fikri bir kez düştü mü aklıma, tüm soğukkanlılığımı kaybediyorum… Yahu bir de o kadar kısır döngü bir durum ki! Bir bücür damarına basıyor, seni parmağının ucunda oynatıyor, sana meydan okuyor… Sakin kalabilme çabaları bir yerde sekteye uğruyor… Bir anda sesinin seni bile şaşırtacak şekilde yükseldiğini fark ediyorsun… Sonra onun bir çocuk olduğunu hatırlıyorsun ve tarifsiz bir suçluluk duygusu kaplıyor içini… Ve bir sonraki raunt için derin bir nefes alıyorsun… Kendine verdiğin sözde durabiliyorsun… Sakinsin, sakinsin, zorluyor ama sakinsin… Kendine hayret edecek kadar sakinsin… Ama karşıdaki bücür vazgeçmiyor ve işte yine başladığın noktadasın…

Vayyyy… Döktürmüşüm… Aslında bu değildi yazmak istediğim… Konu bambaşka bir yere gelmiş… Neyse… Bir dahaki sefere artık…

Dip: Geçen hafta yazıp yayınlamamışım vakitsizlikten. Bu haftaki ruh halim daha iyi. Sakinim yani...

6 yorum:

Kaymaklı Kadayıf dedi ki...

Günün yorgunluğu hayatın telaşı bazen sesimizi yükseltmemize sebep olsa da biraz sabretmek sakin kalmaya çalışmaya çalışmak belki en iyisi, tam da benim yazdığım üzerine okudum, insan geçmişe dönünce çok üzülüyor yükselttiği seslere, biraz daha sabır hepsi bu ...çok sevgiler

Unknown dedi ki...

Aynı durumlar bizim evde de yaşanıyor.bazen sesimi yükseltiyorum bazen de ( nerede okuduğumu hatırlayamadım ) sinirlendiğimde oğlumu komşunun çocuğu gibi düşünüp ,kırmamaya çalışıyorum.Sinirim geçince de çözmeye çalışıyorum.Anne olup da sinirlenmemk veya sesi yükseltmemek mümkün değil.Yapanlara hayranım ,gerçekten...

Deniz dedi ki...

dün düşünmüştüm seni, nerelerde diye?

ayak izleri-sevgi dedi ki...

aaa ben bunu ne zaman yazmışım ya.. aynı oyun bizim evde de maalesef sıklıkla oynuyor.. çok üzülüyorum bende.. pişman oluyorum.. ama gerçekten çok zorluyorlar..

AYÇA dedi ki...

Büyüyorlar ama herseye rağmen büyüyünce daha mı güzel oluyor hersey ne :)

Yasemin Aktuğ dedi ki...

Buna çok benzer bi post da benim arşivimde duruyor ama yayınlayamadım.
Bazen kendimi tanıyamıyorum.
Bu veletler büyüdükçe akıllanmayacakmıydı?