Yine uzun bir ara verdim sanırım… Ama bu kez tembellikten değil… Hani “Kırk çarşamba bir araya geldi” derler ya işte o cinsten bir haftaydı. Değil yazacak, bir şeyler okuyacak bile vaktim yoktu nerdeyse…
İnsan böyle ara verince aslında yazacak çok şeyin olması gerekir ama öyle değil işte… Nedense hiçbir şey gelmiyor aklıma… Sanki bu son günler hiçbir şey yaşanmadı bizim adımıza… En iyisi haftanın kısa bir değerlendirmesini yapmak…
Üçüncü dişimiz üsten geliyor demiştim birkaç hafta önce. Uzamış, minik bir pirinç tanesi olarak göz kırpıyor bize. 4. de yolda… Sanırım patlamış ama henüz görünürde bir şey yok… Sanırım diyorum çünkü bakmak ne mümkün. Resmen dudaklarını kilitliyor…
Oturmak istemiyor hiç… Emekleme bizim için yakınımızdan bile geçmeyecek bir kavram… Eeee geriye ne kalıyor? Tabii ki minicik adımlarla oradan oraya gezen bir cüce ve iki büklüm durmaktan cüceyle farkı kapatan bir anne… Artık bir an evvel yürüsün istiyorum… Birkaç ay da öyle peşinde koşsam iki büklüm tamamdır. Eh benim pilim de ancak o kadar dayanabilir…
Küçük cimcime artık ne istediğini ne istemediğini kendince tekniklerle anlatmayı öğrendi. İsteklerini net bir şekilde ortaya koyuyor. Dün akşam biz yemek yerken ben de isterim diye tutturdu yine… Yemeklerden biraz tattırdım. Birini istiyor, diğerini istemiyor. İstediğini verince “Hımmmm nım nım nım” diye mest oluyor. Ama istemediğini verince yumruklarını sıkıp, ağlamakla karışık bağırıyor. İşin kötüsü istemediği, asıl yemesi gereken. Ama o galip geldi… Bazen o kadar hırçınlaşıyor ki “Ne bu sinir” demekten alamıyorum kendimi… Agresif bir çocuk olmaz di mi? Aslında son derece uysal ve sakin bir bebek. Ama bazen damarı tutuyor. Tuttu mu da tam tutuyor… Sanırım bu yönü bana benziyor:)…
İlk defa bir geceyi ayrı geçirdim kızımdan. Çok yakın bir arkadaşımın düğünü için koştur koştur yapılan yolculuk, hoş anılar ve üzerime yapışan yorgunluk… Çok zordu bu kararı vermek benim için. Son ana kadar kararsızdım. Ama telafisi yoktu ve gitmem yönünde ağır baskılar vardı üzerimde. Anneannesine emanet ettiğim miniğim hiç sorun çıkarmamış. Gecesi de çok rahat geçmiş. Dönüş yolculuğum çok daha güzeldi o yüzden. Anneciğim gözümü arkada bırakmadı benim. Yine de hiç aklımdan çıkmadı. Ama bizi görünce her zamankinden daha coşkulu bir tezahürat olmadı hani… Bozulmadım desem yalan olur:)
Bu arada fark ettim ki, gerçekten çok zaman geçmiş baş başa doğru düzgün bir şeyler yapmayalı. Meğer içimde dizginlediğim ne potansiyel varmış… Artık sosyalleşmek gerek biraz… Yaz gelsin, cimcime biraz daha büyüsün, hatta yürüsün… Biz çıkalım dolaşalım, bazen Nilsu’yla, bazen baş başa… Amasra’ya, Sapanca’ya küçük kaçamaklar yapalım hafta sonları, yanımızda kızımızla… Özlemle beklediğimiz o yaz tatili gelsin, küçük cimcimeyi denizde çimdirelim ve hatta hiç bitmesin o yaz…
7 yorum:
o kadar uzun zaman yazmayınca sağda linklerde gözüken bizden bu kadar başlığı bir daha yazmayacakmışsın gibi bir his verdi bana:))
son yazdıkların için ben de ben diyorum:))
eğer amasra'dan doğuya doğru kıyı şeridiyle karadenize de gelirseniz, kıyı kasabalarından birinde... evimde:)) nilsu'yu ve sizi misafir etmeyi çok isterim:)
3.dişiniz hayırlı olsun. İstediklerini elli etmesi çok güzel ,ben de kendi kendime bu çocuk çok mu sinirli olacak diyorum da zamane çocukları diyor annem!yürümesi yakın olabilir küçük hanımın evi turladığına göre:)ee her güzel şeyin bir zahmeti olacak annesi ...
evet evet yaz gelsin artık di mi ya.Aynen bizden de emekleme adına birşey yok yüzüstü yatıp tepiniyor anca,bizde dişten de eser yok.Bu küçücük cadıların bile siniri oluyor zaman zaman...
Zeynep'cim haklısın başlığı hiç o açıdan düşünmemiştim. Ama kızım büyüyünceye kadar gitmeye pek niyetim yok:)
Güzel davetin için çok teşekkür ederim:) Merak ettim neresi... Ama eminim çok güzel bir yerdir. Umarım böyle güzel buluşmaları bir gün gerçekleştirebiliriz:)
Sinem zamane çocukları mı bilmem ama umarım bu sinirleri kalıcı olmaz. Yoksa vay halimize:)Yürüme konusunda umarım haklısındır... Yaza kadar olursa çok güzel planlarım var:)
Elif ben yaz çocuğu olarak zaten hiç bir zaman sevemedim kışı. Bünyem kabul etmiyor derler ya işte ondan:)Bizimki yüzüstü durmaya zorladığımızda o bahsettiğim siniri yapıp ağlıyor bir de:)
Bende başlığı görünce uzun zamandan beri sitemizide ziyaret etmeyincve dedim sıkıldı blog dünyasından :) Bizde yaz gelmesini çok istiyoruz. Begüm emekledi ama şu sıralar hep ayakta durmayı istiyor, sürekli tutunup kalkıp yüzümüze bakıyor şirin şirin :))
Güneş galiba başlıkları bundan sonra daha dikkatli seçmem gerekecek:) Sıkılmak ne demek gittikçe daha fazla takılıyorum. Nerdeyse kendim için de bir blog açacam:) Begüm ikinci aşamaya geçmiş çoktan anlaşılan. Hiç belli olmaz bu işler... Kuzenimin oğlu 10 aylıkken yürüdü bir ay kadar önce. Şimdi fırtına gibi:)
Yorum Gönder