Biz çok iyiyiz bugünlerde, siz nasılsınız?

Bugünlerde o kadar tatlı ki benim küçüğüm. Her geçen gün biraz daha anlamlı bakıyor bir kere. Daha meraklı gözlerle izliyor etrafını. Bazen beni anladığını bile düşünüyorum garip bir şekilde. Biliyorum o bir bebek ve ben de bazen dedim zaten:)

Yere basmaktan çok keyif alıyor artık. Bir kaç saniyeliğine de olsa taytay durabiliyor. Sıralayamıyor henüz belki ama sehbaya dayanıp elleriyle üzerine vurmaya bayılıyor. O ayaktayken "hoppidi hoppidi" dediğimizde poposunu sallıyor. Daha fazla oyun, daha fazla ilgi istiyor. Bazı şeyleri biliyor ve bizi şaşırtıyor. Kapıda bir tıkırtı duyduğunda birinin geldiğini anlıyor va heyecan yapıyor. Öne eğilerek, kafasısını kapıya doğru uzatıp bekliyor. Önlüğünü takarken başını öne eğiyor bağlamam için. Reklamlara ve çizgi filme bayılıyor. Elimizi görmesini engelleyecek şekilde gözlerinin önüne getirdiğimizde, başını sağdan soldan uzatarak görmeye çalışıyordu zaten uzun süredir. Şimdilerde ise bir de sinirle elimizi tutup ittiriyor. İstediği bir şeyi "ığhhh ığhhhhh" diyerek anlatıyor.

Uykusu düzene girmeye başladığından beri daha sakin, daha uysal... Arabayla dolaşmayı da, pusetle gezmeyi de çok seviyor. Uykusu yoksa ve karnı toksa çok eğlencel geçiyor gezintilerimiz. Ana kucağından oto koltuğuna terfi ettiğimizi de altını çizerek belirtmeliyim burdan.

Bu arada küçük sürprizler yapmayı da ihmal etmiyor. Ona küçük aşkım demiştim ya geçen gün, bana sevgililer günü hediyesi vermek istemiş olacak ki sabah 9.30'a doğru uyandı. O da temizlik için gelen Gülçin hanımın zili üzerine. Ben gözlerimi açtığımda saat 9'a geliyordu. İnanamadım ve koşarak odasına gittim. Uyuyordu ama emin olmak için eğilip nefesini dinledim paranoyakça:) Sonra şoku atlatıp "Vay be" dedim "Bu bir mucize olmalı"... Pazar günü de bana bir kıyak geçer diye bekledim ama nerdeeee???? O zaman mucize olmaktan çıkardı, öyle değil mi?